با سلام.
اين ابرهاي سوخته سوگوار
تابوت آفتاب را كجا مي برند؟
اين بادهاي تشنه، هارو حريص وار
دنبال آبگون سراب كدام باغ
پاي حصار هاي افق سينه مي درند؟
اكنون درخت لخت كوير
پايان نااميدي
و آغاز خستگي كدامين مسافر است؟
مرغان رهگذر
مرگ كدام قاصد گمگشته را
از جاده هاي پرت
به قريه مي آورند؟
اي شب بمن بگو
اكنون ستاره ها
نجواگران مرثيه عشق كيستند؟
هنگام عصر بر سر ديوار باغ ما
باز آن دو مرغ خسته چرا مي گريستند؟
پرسش از منوچهر آتشي
موفق و پيروز باشيد.
